Dikkat Eksliği ve Hiperaktivite Bozukluğu anne-babaları çok zorlayan ve çocuk evden ayrılıp kendine bireysel bir hayat kurana kadar onların rehberliğini gerektiren bir durumdur. Bu tip bir durum yaşayan çocuk doğası gereği söz dinlememeye, sınırları zorlamaya ve sorumluluklarını kurallı bir biçimde yerine getirmeye karşı olacaktır. Anne babaların da bu çocuklarla iletişme geçerken durumu daha da kötüleştirdikleri bazı belli başlı davranışları vardır. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu yaşan bir çocuğa yapılmaması gereken davranışlar şu şekildedir:
1–Sizler anne-baba olarak bir konu hakkında ne kadar inat ederseniz ve o konuyu ne kadar çok gündemde tutarsanız, çocuğunuz o konuyu o kadar fazla büyütecektir. Çocuklar üste çıkarak ve tartışmayı uzatarak dediklerini kabul ettirmeye çalışabilirler. Eğer anne baba olarak sizler bu tuzağa düşerseniz, evde geri dönülmez bazı tartışmalara giriş kaçınılmazdır. Konuyu uzatmamak, “Şuan ikimiz de biraz gerginiz, sakinleştikten sonra yeniden konuşalım” gibi bir mola cümlesi kullanmak yerinde olacaktır.
2-Çocuklar ve gençler yanlış bir davranışta bulunduklarında yaptıklarından çoğu kez pişmanlık duyarlar ve durumu olumluya çevirmek adına ne yapacaklarını kara kara düşünürler. Anne ve babalar bu durumdaki bir çocuğa öğüt vererek, nutuk çekerek durumu daha da kötüleştirirler. Unutmayın, yanlış yapan bir çocuğun o anda ihtiyacı olan tek şey kendini ne kadar kötü hissettiğinin anne ve babası tarafından anlaşılması! Çocuklar uzun ve sıkıcı konuşmaları dinlemezler, o sırada genellikle başka şeyler düşünürler. Anne ve babalar da yorulduğuyla kalır ve iyice öfkeleri artar. Durumu çözmek adına önce sakinleşin ve ardından “Sence o anda başka nasıl davranabilirdin? Başka ne yapabilirdin?” gibi alternatifi çocuğun kendisine buldurun.
3-Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu yaşayan çocukların hemen hepsi bir işe başlarken isteksizdir. Evde odasını toplamak, ödevini yapmak ,markete gitmek gibi işlerin hepsi çocuğa işkence gibi gelir ve anne-babaların da en sık kullandığı kelime “hadi” olur. Fakat, sürekli uyarıda bulunmak, söylenmek, “Sen zaten hep yavaşsın, bir olsun bizi şaşırt” gibi cümleler çocuğu harekete geçirmez. Çocuk anne-babasını duymamış gibi davranmaya devam eder. Sonrasında ebeveynlerde öfke tırmanmaya başlar ve tartışma çığ gibi büyür. Bunun yerine çocuğa yapması gereken görevleri için bir zaman dilimi belirleyin ve görevini yapmadığı zaman sonuçlarının ne olabileceğini somut örneklerle açıklayın.
Kaynak:http://cocukpsikolojimerkezi.com/
