Öğrenilmiş çaresizlik, kişinin herhangi bir durumda başarısızlığa uğrayarak, bir şey yapsa da hiçbir şeyin değişmeyeceğini, olayların kendi kontrolünde olmadığını, o konuda bir daha asla başarıya ulaşamayacağını düşünüp, bir daha deneme cesaretini kaybetmesidir.
Öğrencilerimizin bütün dersleri aynı oranda sevmeleri ve başarılı olmaları mümkün değildir, zaten gerek de yoktur. Fakat az sevdikleri ya da sevmedikleri derslere çalışmadıkları gözlenmektedir. Öğrencilerimizden ben bu dersi anlamıyorum, yapamıyorum, çalışsam da başarılı olamıyorum gibi sözler duymaktayız. Oysa öğrencilerimizin hedeflerine ulaşması için sadece sevdiği derslere çalışması yeterli olmayacaktır. Sadece sevdiğimiz derslere çalışma lüksümüz olmadığını bilmemiz gerekir. Bu dersleri niye sevmediğimizi araştırarak çözüm yolları bulmalıyız. Genelde öğretmeni sevmedikleri için ya da derste zorlandıkları için dersi sevmezler. Oysa zorlandığımız derslere daha çok çalışmamız gerektiğini göz ardı etmiş oluyoruz. Sevmediğimiz derslere çalışarak hem hak ettiğimiz sonuçlara ulaşabilir hem de zorlandığımız derslerin o kadar zor olmadığını anlamış oluruz.
Kısacası ders ile ilgili olumsuz önyargılarımız hedeflerimizin önünde en büyük engel olarak durmaktadır. Kendimize, “bu dersi başaramadığım için mi sevmiyorum, yoksa sevmediğim için mi başarısızım” sorusunu sormamız gerekir. Belki çok çalışsanız da hiçbir zaman yüzde yüz başarı gösteremeyeceksiniz ama şu anki durumunuza göre de çok ilerde olacağınızı unutmayın. Aşağıda hazırladığımız kısır döngüyle öğrencilerimizin yaşadığı öğrenilmiş çaresizliği resmetmeye çalıştık.
